کد مطلب:28042
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:30
چرا مردم زمان ائمه(ع) آنها را باور نداشتند و ما چگونه در غياب آنهارا باور كنيم؟
در اين رابطه بايد به چند نكته توجه فرماييد: (1) مسأله پذيرفتن و نپذيرفتن يك شخص يا جريان چندان ربطي به ديدن و نديدن ندارد. مسأله ديدن و نديدن مربوط به امور حسي مانند درك طعم يك غذاست. ليكن دين و شخصيت هاي ديني را از طريق محتواي مكتب و ميزان خرد پذيري و استواري آن و شخصيت هاي ديني را از طريق مطالعه شيوه هاي رفتاري مي توان شناخت. بنابراين تاريخ در اين رابطه همان نقشي را ايفا مي كند كه مشاهده حضوري. (2) برخي از حقايق و برجستگي هاي شخصيت ها در زمان هاي بعد بهتر شناخته مي شود. به عبارت ديگر جو آلوده اجتماعي انگيزه هاي نادرست جهالت و ناآگاهي ها عواملي هستند كه مانع شناخت درست يك شخصيت مي شوند و گاه با گذشت زمان آن عوامل تدريجا كنار رفته و آيندگان با تيزبيني و دقت بيشتر ابعاد مهم تري از شخصيت گذشتگان را باز مي يابند. (3) چنان نيست كه اطرافيان ائمه(ع) آنان را باور نداشته باشند. بر عكس تاريخ گواهي مي دهد كه سرسخت ترين دشمنان اهل بيت (ع) در برابر فضايل و عظمت آنان خاضع و خاشع بوده اند. ليكن حب دنيا و هوا پرستي مانع پذيرش حقيقت بوده است. از طرف ديگر امامان (ع) ياراني بسيار شگفت انگيز داشته اند و حق جويان برجسته اي در تاريخ با تمام وجود خود را فدايي ائمه اطهار(ع) دانسته و بر آن افتخار مي نمودند. در اين رابطه لازم است بررسي هاي بيشتري در تاريخ اهل بيت (ع) به عمل آوريد.
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.